Hoi!

We hebben veel te lang gewacht met het schrijven van een nieuwe blog, de verhalen stapelen zich maar op. Dus deze keer een lang stuk met (zeker op het eind) wat mooie avonturen erbij!

We waren gebleven bij Sukothai, waar we tempel ruïnes gingen bekijken, daar kan ik kort over zijn want na Ayathuya was dat niet heel bijzonder meer. Die avond gingen we met wat Fransen eten en hebben we daarna met hun de avond doorgebracht met Thaise lekkernijen: insecten. Wat gefrituurde wormpjes, verschillende maten sprinkhanen en kakkerlakken, alles moest geproefd. Voor mij smaakte alles goed alleen de dikste kakkerlak durfde ik niet aan. Geert vond het wormpje al heel wat en heeft het daar bij gelaten.

De volgende dag verder naar het noorden om de stad Chiang Mai aan te doen. Dit is een toeristisch oord maar desondanks een relaxte stad geworden. Het ia na Bangkok de grootste stad van Thailand maar daar is vrij weinig van te merken gelukkig. Om bij te komen van alle ruines wilden we onze kookskills testen en hebben we in een cursus 6 verschillende gerechten gemaakt en gegeten. Propvol, maar allemaal super lekker. We gingen eerst naar de markt om ingredienten te kopen en uitleg te krijgen over de lokale kruiden en daarna gingen we aan de slag. Curry's, vissoep, kokosmelk van allea gedaan. Vooral het toetje mango met sticky rice was overheerlijk!!
Verder hebben we lekker met de scooter rondgereden, leuke meertjes gevonden en toch maar weer tempels bekeken. Chiang Mai is ook een goeie plek voor hikes, rafting en kayaktrips maar voor ons zag het er nog niet mooi genoeg uit.
Daarom gingen we verder naar Pai, en dat was het meest relaxte oord van heel Thailand. Klein, geen grote resords, midden tussen de bergen, kleine straatjes etc. Wij zaten in een schattige bungalow met hangmat voor de deur va waaruit je uitkeek op de rijatvelden. Klinkt fantastisch toch? En als we dat uitzicht zat waren konden we een duik maken in het natuurlijk (=zwarte) zwembad... Als klap op de vuurpijl was er ook een algemene keuken waar we onze kook lessen konden toepassen. Op de markt spullen gekocht en daar 2 keer een lekkere curry van gemaakt.
We hebben een spectaculaire motor rit gemaakt over een smal ongeasfalteerde weg steil omhoog met gaten en modder waar Geert zijn rijkunsten kon showen. Het ging allemaal goed en we mochten daarna wel even bijkomen met een drankje. Het leuke van Thailand is dat sommige dingen soms zo anders lopen weer. Bij het kleine cafe'tje langs de weg kregen we spontaan sap, maar ook fruit, snacks en wijn! Wij vroegen ons wat angstig af hoeveel ons dit ging kosten, maar het bleek dat we een eigen donatie konden geven! En zo zaten we heel relaxed omgeven door allerlei lekkers tussen de groene bergen van Pai...

Maar het werd ook wel tijd voor wat echte actie! Een dag kayakken stond op het programma, 32 km lang. Hier in de bergen is dat natuurlijk niet een beetje peddelen door kabbelend water, nee dit is uitkijken bij stroomversnellingen, zorgen dat je niet tegen de grote stenen op knalt en kapseisd! De pai-rivier schijnt een van de beste plekken te zijn om te kayakken. Voor de lunch was het nog redelijk rustig gebleven en konden we alvast wat oefenen. Helaas was Geert al wel 1 keer omgegaan, maar na enkele minuten zat hij weer stabiel in zijn kayak. We konden goed om oins heen kijken naar de jungle, en hebben veel vlinders en vogels gezien, onder andere de felblauwe Ijsvogel! Na de lunch kwam met actievere gedeelte met 15 stroomversnellingen. Geert is nog 2 keer omgevallen toen de sensatie hem iets te veel werd. Op het eind waren we heel voldaan maar waren onze armen nog nooit zo zuur geweest...

Nu we het noorden van Thailand hadden verkend werd het tijd om het zuiden maar eens aan te doen en oo de Thaise stranden te relaxen. We hadden nog geen idee waar we precies naar toe wilden, maar we hadden sowieso een klein busje, grote nachtbus en een trein nodig en zouden zo'n 24 uur bezig Zijn voor we de eilanden zouden beriken. Dus we hadden vast de bussen geboekt. Het zat toch nog niet helemaal lekker, want waar zouden we nou naartoe gaan en zuid Thailand ia ook zo groot! In het restaurant waar we gingen lunchen hadden we nog een praatje met de eigenaar de we intussen al wel kende. Hij vertelde dat er een storm kwam naar de eilanden. Wij opzoeken en jahoor, geen kleine boten de komende week.. Het was een half uur voordat de bus ging en nu wisten we het helemaal niet meer. Geert raapte zijn moed bijeen en ging proberen of we het geld terug konden krijgen van de busmaatschappij. Wonder boven wonder was dat gelukt en zo zaten we met alle spullen in een koffietentje en opnieuw planloos. Toen kwam weer die gedachte in ons op.. Laos.. Al zoveel verhalen over gehoord en het is nu zo dichtbij.. Dus wij terug naar de maatschappij en vroegen of we dezelfde dag naar Laos konden. Even bellen en jahoor, en 10 minuten later zaten we in de bus naar Laos!
10 uur bus, slapen, naar de migratie dienst, nieuw visa en op de speed boot naar Lang Prabang. Nu is een speedboot in Laos niet hetzelfde als een speedboot in Nederland. Ja, de snelheid wel, maar het comfort.... Zie de foto's maar die we zo gaan uploaden.
En die speedboot wordt ons volgende verhaal. Hij deed het namelijk niet. We waren net een half uur onderweg van de 7 toen de motor stil viel. Onze 3 Amerikaanse metgezellen zagen het al meteen niet meer zitten en bleven klagen over hoe verschrikkelijk de dag wel niet was en dat ze terug wilden en nog meer. Geert en ik vonden het allemaal wel grappig en genoten van de grandioze omgeving. Goed, de motor deed het dus niet. Na tig keer proberen heeft de motorman ons naar de kant gepeddeld waar een steile moddermuur ons te wachten stond. Ga er maar uit, gebaarde hij. Uhhh hun? Het kon toch en dus stonden we tot over de enkels in de modder. 1 Amerikaan en 1 iets wat stevige jongen bleven in de boot en hielden ons op de hoogte van de gang van zaken. We hadden al snel door dat het langer kon duren dus klommen we naar boven waar een maisveldstond. Zonder de wind en met de felle zon was het belachelijk heet. Dus toen onze motorman bleef bellen, meerdere andere mannetjes kwamen maar ook weer weggingen, liepen we nog maar wat verder naar boven om onder de grote bomen te schuilen. Geert kwam met het idee om op fruit jacht te gaan, want we zagen meerdere bomen met grote vruchten eraan. Gelukkig zagen we een Joekel van zo'n 20 cm doorsnee en we namen onze trofee mee naar de Amerikanen. Wat is het en hoe te openen? Gewoon met grof geweld blijkbaar en dan heb je opeens de grootste zoetste grapefruit ooit in je handen! Hierna hoorden we plots een geluid en bleek dat onze motor weer aan stond! Anderhalf uur wachten, maar dan heb je ook wat. We moesten nog zo'n4 keer de boot uit terwijl de motorman een kleine reparatie uitvoerde,maar we bereikte lang prabang uiteindelijk om7 uur. Het was een super mooie en spectaculaire dag!

Nu liggenwe in een mooi café aan de Mekong-rivier te relaxen van dit alles en bedenk ik me dat we de volgende keer echt sneller een blog moeten schrijven...;)
In Nederland iedereen succes met de laatste weken en tentamens!

Groetjes!